Галіну Арсенцьеўну Колычаву са Слабады застала якраз за работай, дакладней сказаць – за любімым заняткам. Жанчына вышывала чарговую карціну.
– Вось дачка папрасіла вышыць для яе “Камни умиления”, убачыла карціну ў інтэрнэце, спадабалася, раздрукавала мне ўзор, і я цяпер з задавальненнем працую над гэтай незвычайнай выявай, – расказвае жанчына, паказваючы мне сапраўды нестандартны малюнак з мноствамі адценняў зялёнага, чорнага і шэрага колераў.
Здавалася б, у такім узросце ўжо падводзіць зрок і вышываць крыжыкам не самы прыемны занятак, а для Галіны Арсенцьеўны ж – зусім наадварот. Гэтая карпатлівая работа прыносіць задавальненне і займацца ёй можа гадзінамі, адклаўшы ўсе справы. У кожным пакоі дома адчуваецца творчая рука гаспадыні. Сцены ўпрыгожваюць самыя розныя карціны, вышытыя крыжыкам, ад простых да складаных. Прыгожыя ружы і лілеі, макі і архідэі, імклівыя коні і стройныя чаплі, як жывы тыгр і прыгожыя пейзажы. Побач з абедзенным сталом карціна, на якой дзве бабулі каля самавара за чаяпіццем. Дарэчы, гэты шэдэўр Галіна Арсенцьеўна вышыла ўжо шмат гадоў таму, а глядзіцца ён і зараз выдатна, хоць і зроблены яшчэ на старой канве. Спецыяльна для кухні вышыла карціны з кубачкамі кавы і гарбаты. А колькі вышыванак за гэтыя гады падорана дзецям, родным, сябрам і знаёмым! Для кожнай работы знаходзіцца і падыходзячая рамка – ці то купленая ў магазіне, на рынку, ці то зробленая пад заказ.
Вышываць Г.А.Колычава пачала яшчэ ў дзяцінстве, напэўна, гэты дар быў закладзены генетычна, бо заўсёды вышывалі маці і цёткі. Спачатку гэта былі больш простыя вышыўкі гладдзю, а потым і крыжыкам. У маладосці не хапала часу на гэты занятак, бо было мноства дамашніх клопатаў: сям’я, праца, хатняя гаспадарка і агарод. Калі ж з дому паехалі дочкі Ніна і Жанна, калі жанчына засталася без свайго вернага спадарожніка жыцця, калі балела сэрца і апускаліся рукі, яна стала больш займацца творчасцю. Апошнія 16 гадоў пасля выхаду на пенсію не праходзіць ні аднаго дня без гэтага любімага занятку. Галіна Арсенцьеўна сцвярджае, што менавіта вышыванне крыжыкам вельмі супакойвае і адцягвае ад дрэнных думак. Тут, як вядома, пастаянна трэба падлічваць клетачкі і крыжыкі – не дарэмна ж псіхолагі заўсёды раяць нам лічыць да ста, каб супакоіць нервы.
Ідэі для сваіх работ Галіна Арсенцьеўна чэрпае з журналаў “Гаспадыня”, “Ксюша”, штосьці раяць дзеці, убачыўшы цікавыя знаходкі ў інтэрнэце.
Як прынята ў многіх дамах, у кутку галоўнага пакоя Г.А.Колычавай размясціліся іконы. Адрозненне гэтых ад звычайных купленых – яны выраблены сваімі рукамі. Здаецца, што вышываць іконы задача не з лёгкіх – шмат тонкасцей, колераў. Для нашай жа майстрыхі зусім наадварот: лягчэй за ўсё даюцца менавіта іконы! Неяк уся справа ідзе на адным дыханні, выяву Уладзімірскай Божай маці вышывала дзесьці каля месяца, а на Мікалая Угодніка пайшло каля двух тыдняў.
Адна з ікон вышыта крыжыкам не ніткамі, як гэта звычайна робіцца, а бісерам. Гэта яшчэ больш складана і карпатліва, але ж вынік уражвае сваёй прыгажосцю. Так, акрамя вышывання паспрабавала сябе жанчына і ў папулярным бісерапляценні. Пачала з вельмі простых матылькоў, чарапах і падобных, якіх пляла для ўнучкі, потым перайшла да больш складаных фігур. Справа зацягнула, і сёння ў інтэр’еры дома ёсць кветкі, дрэўцы і многае іншае з бісеру.
Галіна Арсенцьеўна пастаянна чаргуе свае творчыя заняткі, крыху павышываўшы, зоймецца бісерам. У гэтых справах і праходзіць кожны дзень жанчыны. І нават калі ў мінулым годзе зламала левую руку, пасядзела без любімага занятку толькі тыдзень-другі, а потым і з хворай рукой усё роўна прынялася за вышыванне!
Пераймаюць творчыя здольнасці бабулі і любімыя ўнучкі. Нават суседку, якая сумнявалася ў сваіх здольнасцях, навучыла вышываць крыжыкам. Усім пачынаючым Г.А.Колычава раіць абіраць самы просты малюнак, выкарыстоўваючы спачатку толькі адзін колер нітак, паступова пераходзіць да больш складаных выяў і адценняў. Паспрабуйце, магчыма і вы з галавой акуняцеся ў цікавы свет творчасці!
Вольга КАМАРКОВА.
