Сёння на Ушаччыне нямала вёсак, дзе няма магазіна. Жывуць там па некалькі пенсіянераў, якім не па сілах пайсці за прадуктамі ў суседнюю вёску. Ды і навошта, калі цесную сувязь з такой глыбінкай трымаюць вадзіцеліпрадаўцы аўтамагазінаў райспажыўтаварыства. На мінулым тыдні мы пазнаёміліся з адным з іх – Я.У.Міхейкам – і разам з ім праехаліся па некаторых населеных пунктах.
Яўген Уладзіміравіч усіх сваіх “падапечных” ведае ў твар. А ў яго на абслугоўванні паўтара дзясятка населеных пунктаў. Згодна з графікам пяць разоў на тыдзень курсіруе яго магазін на колах па некалькіх маршрутах. Ён заязджае ў Ціханяты, Крыскавічы, Стайкі, Заполле, Мазуліна, Судзілавічы, Гушчынскую Слабодку, Папоўку, Чарнаручча… Працягласць кожнага маршрута – каля 100 кіламетраў.
Рабочы дзень вадзіцеляпрадаўца пачынаецца практычна са світанкам. Каб не губляць час і выехаць раней у рэйс, на хлебазавод Яўген стараецца трапіць яшчэ да 7 гадзін раніцы. “Нават у выхадныя па заяўках грамадзян даводзіцца закупляць штосьці ў магазінах ці на рынку, – расказвае малады чалавек. – Хтосьці просіць асаблівых далікатэсаў, а бывае, што і лекі ў аптэцы набыць неабходна”.
Любяць свайго ветлівага прадаўца ў вёсках. Яшчэ б – ён і сумку з прадуктамі дапаможа ў дом занесці, калі некаму не хапае на гэта сілы. Не забудзецца прывезці тое, што заказвалі ў яго мінулы прыезд. “Пачакайце хвілінку, я зараз да Уладзіміра Філіпавіча забягу, – прыпыніўшыся ля дома жыхара Крыскавіч, агучыў Яўген. – Пасля перанесенага інсульту пажылому мужчыну цяжка выходзіць да аўталаўкі – вось я сам і заходжу да яго”.
Шэсць гадоў нязменна працуе Я.Міхейка за рулём свайго аўтамагазіна. За гэты час займеў нямала сяброў. Сярод іх – Ганна Мікалаеўна Шкаруба з Ціханят. “Па стане здароўя не маю магчымасці даглядаць агарод, таму кожную восень прашу Жэню прывезці мне таннай агародніны, – расказвае жанчына. – Рэгулярна прывозіць для мяне мяса і дыябетычныя хлябцы, без якіх не ўяўляю свайго рацыёну. А калі нядаўна распачала рамонт, па маёй просьбе даставіў неабходныя будаўнічыя матэрыялы. У Бярэзінскім раёне, адкуль я родам, такога клопату аб пакупніках наўрад ці сустрэнеш!”
Бывае цяжка “ўпакаваць” у фургон усё, што хочацца, але вадзіцельпрадавец умее захоўваць асартымент і максімальна яго абагачаць. Спецыяльнае халадзільнае абсталяванне дазваляе даставіць вяскоўцам усё, што яны маглі б купіць і ў горадзе. Асабліва ўдзячныя за гэта разбалаваныя дэсертамі гараджанедачнікі.
Адказны, акуратны, камунікабельны – менавіта так характарызавалі вадзіцеляпрадаўца аўтакрамы Яўгена Міхейку вяскоўцы, з якімі нам давялося пагутарыць. Ну а ў тым, як ён хутка і прафесійна абслугоўвае пакупнікоў, упэўніліся на свае вочы: не паспееш азірнуцца – як зноў за рулём. А колькі цікавых гісторый ён расказаў па дарозе: і пра звяроў, якіх бачыць амаль кожны дзень, і як вяскоўцы віншуюць яго з днём нараджэння, частуюць рознымі прысмакамі. Словам, у кожнае такое падарожжа Я.У.Міхейка адпраўляецца з добрым настроем, паколькі ведае: сустрэчы з ім чакаюць і заўсёды жадаюць шчаслівага шляху.
Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ.
