Я часта думаю, што было б, калі б дзяржава не прадугледзела такой падтрымкі для пажылых людзей, як абслугоўванне на даму. Што б рабілі мы, хворыя і аслабелыя, дзеці якіх жывуць не блізка. Хто б наогул дапамагаў тым, у каго няма родных. Таму пастаянна ўдзячна супрацоўнікам нашага тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва за тое, што ведаюць сітуацыю, заўсёды ідуць насустрач, улічваюць нашы інтарэсы. І сапраўды, падымаецца настрой, калі ў дом прыходзіць сацыяльны работнік Святлана Аляксандраўна Быкава. За той час, як яна пачала дапамагаць мне, стала практычна родным чалавекам. А інакш, пэўна, і нельга. Ці зможа дапамагаць іншым чалавек без чулай душы, нядобры, не шкадуючы старасць? Канечне, не. А Святлана Аляксандраўна не абмяжоўваецца рамкамі ўстаноўленых абавязкаў, дапамагае ва ўсім, аб чым ні папросіш. Дзякуй вялікі ўсім, хто турбуецца за нашу бесклапотную старасць.
Р.КАРАБАНЬ,
аграгарадок Кублічы.
—-Як прыемна, калі лёс дае магчымасць у чарговы раз пераканацца ў чалавечай чуласці, спагадлівасці. І выраз “Свет не без добрых людзей” тады не здаецца абстрактным, а літаральна грэе. Ведаеце, жыццё ніколі не песціла мяне, я заўсёды разлічвала на сябе, свае сілы, працавала ў гаспадарцы, выхоўвала сына. Жыла як і ўсе, з той толькі розніцай, што даўно з’яўляюся адзінай прадстаўніцай вёскі Пенная Ніва. А клопат жа – як і ва ўсіх, таму і стан дарогі, якая сёлета часта і моцна завеяна, мяне турбаваў. Даводзіцца выклікаць “хуткую дапамогу”, а як тэлефанаваць, калі не даедзе.
Таму і хачу выказаць сваю шчырую падзяку начальніку ДРБУ-105 Генадзю Аляксеевічу Глінскаму, а таксама дырэктару КУСГП “Глыбачаны” Сяргею Іванавічу Кірпічонку за тое, што прыслухаліся, дапамаглі, і дарога да вёскі пастаянна была ў нармальным стане. Сяргею Іванавічу я ўдзячна ўдвайне, бо ён не толькі накіраваў работнікаў для расчысткі, але і на наступны дзень патэлефанаваў і пацікавіўся, як выканана мая просьба. Сказаў, што я заўсёды магу разлічваць на дапамогу гаспадаркі. Нізкі паклон вам за падтрымку, разуменне, проста за вялікую душу.
Н.ГАМЗЮК, Пенная Ніва.
—-
У нашай вёсцы Быстрыкі засталося толькі тры хаты. Вымірае паступова вёска, канечне, разам з намі, яе карэннымі жыхарамі. Мне ўжо 81 год, здароўе, як і ў большасці маіх равеснікаў, зведаўшых вайну, – не радуе. Жыву ж адзін. Таму і не ўяўляю, што б рабіў і проста без дапамогі, і без жаночага вока, жаночай рукі. Сацыяльны работнік Наталля Мікалаеўна Сурынава клапоціцца і пра мяне, і пра парадак у маім доме. Ваду, дровы, лекі, прадукты прынесці – гэта той няпоўны пералік дапамогі, які яна аказвае. На справе ж Наталля Мікалаеўна робіць намнога больш, яна, напрыклад, уцяпляла, прыстаўляла вокны да зімы, наогул яна мая памочніца, дарадчыца, падтрымка. Няхай ёй Гасподзь даруе здароўе, каб яна магла і далей несці цяпло людзям.
Ф.ПАБОЙКІН,
вёска Быстрыкі.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—-
У нашай вёсцы Быстрыкі засталося толькі тры хаты. Вымірае паступова вёска, канечне, разам з намі, яе карэннымі жыхарамі. Мне ўжо 81 год, здароўе, як і ў большасці маіх равеснікаў, зведаўшых вайну, – не радуе. Жыву ж адзін. Таму і не ўяўляю, што б рабіў і проста без дапамогі, і без жаночага вока, жаночай рукі. Сацыяльны работнік Наталля Мікалаеўна Сурынава клапоціцца і пра мяне, і пра парадак у маім доме. Ваду, дровы, лекі, прадукты прынесці – гэта той няпоўны пералік дапамогі, які яна аказвае. На справе ж Наталля Мікалаеўна робіць намнога больш, яна, напрыклад, уцяпляла, прыстаўляла вокны да зімы, наогул яна мая памочніца, дарадчыца, падтрымка. Няхай ёй Гасподзь даруе здароўе, каб яна магла і далей несці цяпло людзям.
Ф.ПАБОЙКІН,
вёска Быстрыкі.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—-
У нашай вёсцы Быстрыкі засталося толькі тры хаты. Вымірае паступова вёска, канечне, разам з намі, яе карэннымі жыхарамі. Мне ўжо 81 год, здароўе, як і ў большасці маіх равеснікаў, зведаўшых вайну, – не радуе. Жыву ж адзін. Таму і не ўяўляю, што б рабіў і проста без дапамогі, і без жаночага вока, жаночай рукі. Сацыяльны работнік Наталля Мікалаеўна Сурынава клапоціцца і пра мяне, і пра парадак у маім доме. Ваду, дровы, лекі, прадукты прынесці – гэта той няпоўны пералік дапамогі, які яна аказвае. На справе ж Наталля Мікалаеўна робіць намнога больш, яна, напрыклад, уцяпляла, прыстаўляла вокны да зімы, наогул яна мая памочніца, дарадчыца, падтрымка. Няхай ёй Гасподзь даруе здароўе, каб яна магла і далей несці цяпло людзям.
Ф.ПАБОЙКІН,
вёска Быстрыкі.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—-
У нашай вёсцы Быстрыкі засталося толькі тры хаты. Вымірае паступова вёска, канечне, разам з намі, яе карэннымі жыхарамі. Мне ўжо 81 год, здароўе, як і ў большасці маіх равеснікаў, зведаўшых вайну, – не радуе. Жыву ж адзін. Таму і не ўяўляю, што б рабіў і проста без дапамогі, і без жаночага вока, жаночай рукі. Сацыяльны работнік Наталля Мікалаеўна Сурынава клапоціцца і пра мяне, і пра парадак у маім доме. Ваду, дровы, лекі, прадукты прынесці – гэта той няпоўны пералік дапамогі, які яна аказвае. На справе ж Наталля Мікалаеўна робіць намнога больш, яна, напрыклад, уцяпляла, прыстаўляла вокны да зімы, наогул яна мая памочніца, дарадчыца, падтрымка. Няхай ёй Гасподзь даруе здароўе, каб яна магла і далей несці цяпло людзям.
Ф.ПАБОЙКІН,
вёска Быстрыкі.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—-
У нашай вёсцы Быстрыкі засталося толькі тры хаты. Вымірае паступова вёска, канечне, разам з намі, яе карэннымі жыхарамі. Мне ўжо 81 год, здароўе, як і ў большасці маіх равеснікаў, зведаўшых вайну, – не радуе. Жыву ж адзін. Таму і не ўяўляю, што б рабіў і проста без дапамогі, і без жаночага вока, жаночай рукі. Сацыяльны работнік Наталля Мікалаеўна Сурынава клапоціцца і пра мяне, і пра парадак у маім доме. Ваду, дровы, лекі, прадукты прынесці – гэта той няпоўны пералік дапамогі, які яна аказвае. На справе ж Наталля Мікалаеўна робіць намнога больш, яна, напрыклад, уцяпляла, прыстаўляла вокны да зімы, наогул яна мая памочніца, дарадчыца, падтрымка. Няхай ёй Гасподзь даруе здароўе, каб яна магла і далей несці цяпло людзям.
Ф.ПАБОЙКІН,
вёска Быстрыкі.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
—
Звяртаюся ў рэдакцыю ўпершыню. Я – пенсіянерка, Ніна Барысаўна Вусько. Жыву ў Жаўніне Вялікадолецкага сельсавета. Пастаянна падпі- сваюся на “Патрыёт”. Газета патрэбна не толькі нам, пенсіянерам. Яна нясе тое, што так сёння неабходна кожнаму. І вельмі важна, што “раёнка” змяшчае заметкі пра людзей.
Я раскажу пра вельмі добрага чалавека Мікалая Мікалаевіча Кірпіча. Жыву па суседству з яго маці. Ён па выхадных днях прыязджае да яе. Мікалай Мікалаевіч заўсёды зразумее чалавека, падтрымае цёплым словам, справай.
А як часта ў нашым жыцці не хапае ласкавага слова, таго, што так патрэбна асабліва нам, пажылым.
Дык вось, Мікалай Мікалаевіч Кірпіч – сапраўдны інтэлігент. А сапраўдным інтэлігентам можа быць чалавек, які добры, умее суперажываць і дапамагаць людзям, бачыць у кожным чалавеку асобу, умее знайсці ў ім нешта добрае і не адносіцца да іншых абыякава. А якраз такімі якасцямі і валодае Мікалай Мікалаевіч.
18 сакавіка ў М.М.Кірпіча юбілей. Хачу ад усёй душы пажадаць яму здароўя, шчасця, дабрабыту. Няхай кожны новы дзень прыносіць радасць.
З павагай Н.ВУСЬКО.
