Неаднойчы выязджалі мы сёлета на палеткі “Агра-Селішча”, але “заманіць” у рэдакцыйную кампанію дырэктара гаспадаркі С.А.Плігаўку так і не здолелі: чалавек ён кантактны, аднак неадкладныя справы, якіх у гарачую хлебаробскую пару безліч у любога кіраўніка, штораз адтэрміноўваюць нашу вочную сустрэчу. Вось і ў сераду Сяргей Аляксандравіч спешна адбыў у Віцебск за запчасткамі, на далёкае поле ад’ехаў і аграном Максім Чарнабаеў, так што ў наваколле Прудоў і Астапаўшчыны на пошук атрада з трох селішчанскіх КЗС-1218 мы адправіліся самастойна.
Але пакуль углядаліся, у якой менавіта частцы 200-гектарнага ўчастка шчыруюць камбайны, нас абагнаў парожні МАЗ – мы селі яму “на хвост” і хутка былі на месцы. І так сталася, што заняты на адвозцы вадзіцель Дзмітрый Плігаўка, брат дырэктара сельгаспрадпрыемства, выканаў замест яго ролю нашага правадніка. І хоць працуе ў гаспадарцы толькі другі год, няблага з ёй справіўся: з мясцовасцю ўжо з большага знаёмы, ды і ў аграрнай сферы не навічок. Да ўладкавання ў “Агра-Селішча” жыў на Лепельшчыне, але, між іншым, прымаў самы непасрэдны ўдзел у развіцці ўшацкага АПК – працуючы ў ЗАТ “Віцебскаграпрадукт”, падвозіў матэрыялы для рэканструкцыі “Хадакова” і “Слабады”. На Ушаччыне Дзмітрыю падабаецца, прыжыўся і ў згуртаваным калектыве селішчанскіх механізатараў: прыемна працаваць побач з адказнымі прафесіяналамі. Такімі, напрыклад, як нязменныя перадавікі Генадзь Хадасевіч, Алег Крывёнак, іх малады калега Ілья Загародні – менавіта гэтае трыа было за штурваламі “караблёў палёў”, што павольна плылі па залатых хвалях за Прудамі. Спецыяльна прыпыняць камбайны, каб сфатаграфаваць галоўных персанажаў жніва, мы, канечне, не планавалі: спадзяваліся дачакацца, пакуль яны з поўнымі бункерамі пад’едуць да грузавіка, у якім, дарэчы, нарасцілі барты, каб можна было адначасова адвозіць зерне ад трох адзінак. “Ды вы не хвалюйцеся: хвілін праз дзесяць усе будуць тут! – заўважае між тым Дзмітрый. – Я ж спадарожна абеды прывёз”.
◆ Зерневы клін у “Агра-Селішчы” сёлета адносна невялікі – 872 гектары. Стартавымі культурамі жніва – азімай пшаніцай і жытам – заняты адпаведна 139 і 143. Сеялі ў гаспадарцы яравую пшаніцу, азімую трыцікале, якой занята 173 га, ячмень, авёс, зернебабовыя. Па звестках на раніцу ўчарашняга дня, зерневыя ў гаспадарцы былі ўбраны на 139 гектарах, што складае 15,9 працэнта плошчаў. Намалочана 394 тоны збожжа пры сярэдняй ураджайнасці 28,3 ц/га, і гэты паказчык на дадзены момант – лепшы сярод гаспадарак раёна.
Тое, што суп ды катлеты (дарэчы, смачна прыгатаваныя работнікамі ўшацкага філіяла аблспажыўтаварыства) дабратворна ўплываюць на палявыя стасункі – факт правераны. Важна, што камбайнерам не трэба спецыяльна вылучаць час на размовы ды фотасесію – на жніве сапраўды дарагая кожная хвіліна: перасыхаюць нівы, марудзіць нельга. “Як думаеце, хлопцы, пакінем сёння Пруды чыстымі?” – пытаецца Генадзь Часлававіч. “Колькі тут засталося – гектараў 20? Калі дажджу не будзе – да дзесяці гадзін справімся”, – разважае Алег Юльянавіч. Заракаталі рухавікі – і магутныя машыны рушылі да нязжатых палосак. А я спахапілася, што забылася ўдакладніць, якую культуру ўбіраюць тут камбайны – азімую пшаніцу ці жыта. Запыталася ў вадзіцеля, які займаў час чакання тым, што зносіў з поля каменне. “Хіба вы не адрозніваеце? Гэта ж нескладана: у жыта колас больш тонкі, вусікі не абломліваюцца, а зярняткі прадаўгаватыя і шэрыя, а не жоўтыя, як пшанічныя. Зараз вось пакажу…”, – Дзмітрый Аляксандравіч падняў з зямлі саламяны шмат і пачаў шукаць у ім нявымалачаны каласок. Кінуў, узяў яшчэ ахапку, потым трэцюю… Не так проста правесці агранамічны лікбез, калі палеткі жнуць селішчанскія майстры.
Наталля БАГДАНОВІЧ.
