Пишут юнкоры
Каля старой бярозы з-пад зямлі выбівалася крынічка. Вада ў ёй была заўсёды чыстая, халодная. Зімой трашчалі лютыя маразы, сажалкі да самага дна прамярзалі, а крынічка жыла. Летам ад спякоты калодзежы высыхалі, а яна ўсё роўна бруілася. Людзі пілі ваду са светлага акенца, адпачывалі ў засені бяроз і ласкава называлі крынічку светлай і блакітнай. З крынічкі […]
Продолжить чтение