Рубрика: Сельское хозяйство

Пах правяленай травы, яркае сонца, буслы на полі і гул тэхнікі. Калі для звычайнага абывацеля гэта прыгожы летні малюнак, то для аграрыяў – адказная пара сельскагаспадарчага цыкла, нястомная праца з раніцы да вечара.

Дабрацца ў панядзелак да дойнага статка малочна-таварнай фермы “Селішча”, які дыслацыруецца ля Рыбакоў, аказалася задачай не вельмі простай, не былі б лішнімі і рыбацкія боты.

У першыя выхадныя лета традыцыйна сваё прафесійнае свята адзначаюць меліяратары.

Аграрыі Ушаччыны ставяць кропку на сяўбе-2020.

Беларусь у гэтым годзе плануе адмовіцца ад імпарту грэчкі і па даручэнні Прэзідэнта краіны павінна поўнасцю забяспечыць унутраны рынак айчыннымі крупамі.

Касавіца ў філіяле “Маяк-Ушацкі” фактычна пачалася яшчэ на мінулым тыдні.

Яравы клін у КУСГП “Вялікадолецкае” традыцыйна вялікі, таму вясеннія палявыя работы тут не спыняліся ні ў дзяржаўныя святы, ні ў рэлігійныя.

Запланаваныя на вясну аб’ёмы ў ААТ “Ільюшынскі” ўражваюць – пад яравую сяўбу адве­дзена больш дзвюх тысяч гектараў.

“Я ж казаў, дагонім і перагонім”, – парыраваў Алег Крывёнак наконт маёй рэмаркі, што селішчанцы нечакана вырваліся ўперад практычна па ўсіх пазіцыях.

Што “Глыбачаны” – самыя неабсяжныя, ведала і раней. Аднак зазірнуўшы з кіраўніком гаспадаркі Алегам Аляксандравічам Ляшчынскім толькі на тры ключавыя аб’екты – узворванне, культывацыю і сяўбу – усё ж здзівілася, колькі кіламетраў даводзіцца намотваць у дзень, каб кантраляваць ход кампаніі.

Гэты малады мужчына знешне больш падобны не на трактарыста-машыніста, а на інтэлігента – настаўніка ці, напрыклад, работніка сельвыканкама. І толькі рукі Віталя Цара выдаюць прыналежнасць да прафесіі. Як і ў іншых яго калег яны натруджаныя, прывычныя да працы з металам і ключамі вялікіх памераў.