Мікалаю Іванавічу Северыну 5 верасня споўнілася дзевяноста пяць год! І ў гэтыя дні мужчына не можа не думаць над непрадказальнасцю лёсу. У раннім дзяцінстве ён так моцна хварэў, што бацькі ўжо падрыхтавалі для яго труну… Каб ведалі яны, якім доўгім акажацца яго жыццё. Гэта лічба беспамылкова гаворыць, што чалавек не абмінуў вайну. Мікалай Іванавіч – […]
Продолжить чтение
– Вы да мяне? З медалём? Ці можа такое быць? – з хваляваннем і радасцю адначасова сустрэла гасцей на парозе свайго дома ў аграгарадку Вялікія Дольцы Ефрасіння Нікіфараўна Хадан. Між тым, ніхто нічога не пераблытаў і начальнік адасобленай групы Ушацкага раёна ваеннага камісарыята Лепельскага і Ушацкага раёнаў Л.П.Шахноўскі разам са старшынёй раённага савета ветэранаў Ф.Р.Пацэйкам […]
Продолжить чтение
Зараз ля памятнага знака ў гонар сяржанта савецкіх войск К.Кутрухіна паміж вёскамі Хадакова і Салаўёўка надзвычай ціха. Вось ужо 72 гады не гучаць тут ні стрэлы, ні выбухі бомб, якімі была прасякнута тутэйшая мясцовасць у крывавым чэрвені 1944-га. Падчас вызваленчай аперацыі “Баграціён” нашы мсціўцы сустрэлі тут сур’ёзны адпор праціўніка. У баі за Хадакова, каб забяспечыць […]
Продолжить чтениеДзень Незалежнасці краіны і свята Вялікай Перамогі – самыя значныя святы для кожнага беларуса. У жыцці ж ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, якія глядзелі смерці ў вочы, перамагалі боль і страх, у свае няпоўныя дваццаць з гарачым юнацкім задорам ішлі ў бой і хавалі сяброў, – гэтыя даты дарагія ўдвая. Нямнога засталося тых, хто памятае, якія […]
Продолжить чтение
– Васіль, Захараў сын, не пазнаеш? – вітае аднавяскоўца В.З.Ключонак. – З Брэста? – спрабуе разгледзець чалавека ў форме Яўген Сямёнавіч Касьмін. Складана гэта зрабіць, паколькі зрок падводзіць, ды і не бачацца мужчыны гадамі. Аднак агульнага ў іх многа, галоўнае – гэта маладосць і малая радзіма. А таксама – вайна. Даведаўшыся, што Яўген Сямёнавіч атрымаў […]
Продолжить чтениеНа пачатак вайны мне было 13 гадоў. Жылі мы ў вёсцы Андрэйчыкі, што зусім блізка ад мястэчка Кублічы. У нядзелю, 22 чэрвеня я атрымала заданне ад маці аднесці нешта цётцы Марылі ў Двор Кублічы (і зараз старажылы падзяляюць Кублічы і Двор Кублічы). Бегла, падскокваючы, пакуль не з’явіліся самалёты. Многа самалётаў. Вярнулася дамоў я хутка – самалёты […]
Продолжить чтение
У пятніцу, 6 мая, калі ў гарпасёлку і на мемарыяльным комплексе “Прарыў” яшчэ кіпела работа па падрыхтоўцы да вялікага свята, яго атмасфера ўжо панавала ў сельсаветах Ушаччыны – усюды праходзілі сустрэчы з ветэранамі, святочныя канцэрты, мітынгі. Ажыўлена ў гэты дзень было ля воінскага пахавання ў аграгарадку Глыбачка, дзе сабраліся прадстаўнікі працоўных калектываў, мясцовыя жыхары, школьнікі. […]
Продолжить чтение
Да вайны ў Жывалацы было больш 60 хат і дзвюх соцень жыхароў. У верасні 1943 года гітлераўскія захопнікі спалілі дзве трэціх двароў у вёсцы, загінула некалькі дзясяткаў вяскоўцаў, а амаль палова трапіла ў германскую няволю. Маладога хлопца Уладзіміра Марозава лёс уратаваў, але “нагледзеўся гора” ў акупацыі. Таму пасля вызвалення раёна і дасягнення неабходнага ўзросту ён […]
Продолжить чтение
“Я для сваіх 90 гадоў выглядаю молада і многія часам думаюць, што сакрэт гэтага ў бестурботным і шчаслівым жыцці”, – пачала свой аповед Надзея Ягораўна Кальверш, прысеўшы на канапу ва ўтульным доме дачкі Ніны ва Ушачах. Ураджэнцы Белюкоўшчыны між тым за жыццёвы шлях давялося шмат чаго перажыць, нястомна працаваць і зведаць жахі ваенных падзей. Калі […]
Продолжить чтение
Ад нашага бальшака, па якім кацілася вайна, засталася тая частка, якая ад Пліна паварочвае ў бок Чабатова, агібаючы балота. Да бальшака прымыкае ўзвышша, якое цягнецца аж да возера Вуцьвіна. А перад ім з боку Пліна на ўсю даўжыню – балота. Да вайны яго дзялілі на шнуры і касілі, выносячы вязкамі на бераг траву. Хто на […]
Продолжить чтение
Лідзіі Лявонаўне Мацюш – 87. Яна жыве ў пасёлку Мірны ў невялікім дагледжаным доміку. Вельмі выразна, да дэталяў, дробязяў памятае вайну. Іх выжыванне ў вёсцы Лепельскага раёна, блізкай да фашысцкага гарнізона, дапамогу партызанам, адход разам з імі ў эпіцэнтр прарыву блакаднага кола… Даведку аб прыналежнасці да атрада яе маці з’ела, калі знаходзіліся ў часовым пункце […]
Продолжить чтение