Адшукай любімую справу – і не будзеш працаваць ні дня. Як жа правільна сказана! У чарговы раз пераконвалася ў гэтым, калі назірала за Аляксандрам Рудзёнкам. Малады мужчына вольна хадзіў паміж столікамі канкурсантаў, задаваў пытанні, падпяваў, жартаваў, каламбурыў. Ну як на сяброўскай вечарынцы. Аказваецца, правядзенне квізаў, карпаратываў, сямейных мерапрыемстваў – гэта асноўная работа Сашы і яго […]
Продолжить чтение
Імянінніцу засталі ў ложку і без настрою. “Напэўна нездаровіцца, ды ў такіх гадах маеш права не радавацца гасцям”, – ставілі сябе на месца Надзеі Пятроўны Шалухі, якая сёння адзначае свой дзень нараджэння. Аднак праз пару хвілін жанчына ўжо жвава адказвала на пытанні, а пры развітанні яе прыемная ўсмешка асвячала дом нават больш, чым вясенняе сонейка […]
Продолжить чтение
“Якая ты стройная, прыгожая! Напэўна, як вырасцеш, мадэллю станеш!” – у маленстве такія словы чуюць многія дзяўчынкі. Ну а Віталю і Кацярыне Кучаронкам падобнае “прадказанне” давялося выслухваць ледзь не з самага нараджэння іх дачушкі Карыны. І па меры таго як яна падрастала, гэтая тэма ператваралася ў мару… “Колькі сябе памятаю, мяне ўсе хацелі “адкарміць”. Напрыклад, […]
Продолжить чтение
У Аляксандра Ільіча Лаюшкі сёлетняе прафесійнае свята – юбілейнае. Трыццаць гадоў таму, у 1994-м перайшоў у ПМК-66 з меліярацыі. Арганізацыю памяняў, але не тэхніку – зноў сеў на кран – спачатку 10-тонны, потым 20-ці. У тыя часы ў ПМК-66 было нават пяць кранаўшчыкоў – шмат будавалі, і акрамя самаходных па тэрыторыі заўсёды рухалася па рэльсах […]
Продолжить чтение
Мужчыны мала ўвагі звяртаюць на сваё ўбранне, не фарсяць перад люстэркам. Аднак у Ільі Юльянавіча Ганебнага днямі з’явілася любімая майка. З надпісам “Самы лепшы дзед”. Торт дзеці таксама паднеслі імянны – з лічбай 70 зверху і вялікімі літарамі “папа”. Як вы здагадаліся, ветэран працы ў перадапошні дзень ліпеня адзначыў юбілей. І нечаканым падарункам аказалася памяць […]
Продолжить чтение
Добрая традыцыя адзначаць самыя дагледжаныя падворкі шыльдай “Дом узорнага парадку” захавалася ў нас яшчэ з савецкіх часоў. Нядаўна такая таблічка ўпрыгожыла хату руплівых матырынскіх гаспадароў Аляксандра і Уладзіміра Дунцоў – як трафей за перамогу ў раённым конкурсе на лепшае добраўпарадкаванне. Яшчэ на адпаведнай ўрачыстасці запланавалі візіт на гэтую сядзібу, бо старшыня Ушацкага сельвыканкама М.Хоміч зрабіў […]
Продолжить чтение
“Яна ў нас камандзір, і зараз усё пад кантролем імкнецца трымаць. Рухаецца з кіёчкам, а ідзе на агарод паглядзець, як градкі пасаджаны, што ўзышло, ды парады даць. А толькі сонейка ў вокны прыгрэе, ужо пытаецца, хто нас сёлета з кватэры ў вёску павязе. Хутчэй марыць з “клеткі” выскачыць, дзе яна вымушана ўсю зіму на трэцім […]
Продолжить чтение
Вайна ў Афганістане, у якой прымалі ўдзел савецкія войскі, працягвалася 9 гадоў 1 месяц 21 дзень. Інтэрнацыянальны абавязак выканалі амаль 30 тысяч беларусаў, з іх больш за 700 загінула, 870 салдат і афіцэраў вярнуліся з вайны інвалідамі. У баявых дзеяннях прымалі ўдзел каля сотні ўраджэнцаў і жыхароў Ушацкага раёна. Напярэдадні юбілейнай даты вываду савецкіх войск […]
Продолжить чтение
Пісаць вершы Валодзя Андрыковіч спрабаваў яшчэ у школе – рыфмаваў юнацкія пачуцці і хваляванні… Якімі ж нязначнымі і наіўнымі паказаліся яны хлопцу, калі летам 1981-га ён трапіў у афганскае пекла. Два гады, якія давялося служыць у дэсантна-штурмавой брыгадзе, аздобілі сціплы жыццёвы вопыт вясковага юнака зусім іншымі думкамі і ўражаннямі – іх ён таксама раз-пораз спрабаваў […]
Продолжить чтение
Гараджанка, прыгажуня, жонка кіраўніка буйной перспектыўнай гаспадаркі – ёй бы, здавалася, несці карону непрыступнай снежнай каралевы, а Вера Фёдараўна Сляпуха ў аграгарадку Глыбачка мае статус адкрытай душы, сяброўкі. І кожны, хто наведвае прасторны катэдж па вуліцы Школьнай, абавязкова пакідае яго з падарункамі, бо пад гэтым дахам без выхадных працуе фабрыка мастацкіх вырабаў. Сцены – у […]
Продолжить чтение
“Я ўсё той жа ўшацкі малец…” Народнаму паэту Беларусі, лаўрэату Дзяржаўнай прэміі Беларусі, прэміі Ленінскага камсамола, ганароваму грамадзяніну Ушацкага раёна Рыгору Іванавічу Барадуліну 24 лютага было б 85. А шэсць гадоў назад, 2 сакавіка, яго не стала. З нашага непрыкметнага кутка пайшоў у свет, тут і лёг у зямлю побач з самым дарагім чалавекам, бо “маме ў зямлі сцюдзёна”. Рыгор Барадулін нарадзіўся на хутары Верасоўка, пад самымі Ушачамі – куды пазней пераехала іх невялічкая сям’я. […]
Продолжить чтение