На сцяне ў швейным цэху прамкамбіната – выразкі з нашай газеты пра швачак, якія пастаянна вылучаюцца сваёй узорнай работай. Да прафесійнага свята гэту “калекцыю” папоўніць артыкул пра яшчэ аднаго перадавіка – швачку Таццяну Пятроўну Беласлудцаву. Нагодай для гэтага стаў не толькі Дзень работнікаў лёгкай прамысловасці, а і тое, што прозвішча жанчыны сёлета занесена на раённую Дошку гонару.
Адразу зазначу, што гэта вельмі сціплая жанчына. Вестка аб тым, што яна вылучана ў лік самых лепшых работнікаў раёна, стала для яе нечаканасцю і нават шокам: “У нас усе працуюць добра, нават і не разумею, чаму я. Нічога звышнатуральнага не раблю, проста стараюся выконваць сваю справу як след”.
Прамкамбінат ужо даўно стаў для Т.Беласлудцавай родным прадпрыемствам. Менавіта сюды яна прыйшла пасля заканчэння Лепельскага прафесійнатэхнічнага вучылішча амаль 25 гадоў таму. Як і многія, спачатку задумвалася зусім аб іншай прафесіі, але бацькі параілі выбраць патрэбную ў жыцці швейную справу. Трэба сказаць, што хоць выбар і не быў поўнасцю самастойным, але аб ім жанчына ні разу не пашкадавала. Вучыцца было нескладана, а на працу па заканчэнні ўстановы Таццяна вярнулася ў родныя Ушачы.
– Памятаю, як прыйшла на сваё працоўнае месца, тады яшчэ швейны цэх размяшчаўся ў старым будынку. Гляджу, як ва ўсіх усё спрытна атрымліваецца, строчкі роўненька бягуць – і думаю, што я, напэўна, ніколі так не змагу! Але паступова ўсяму навучылася, дапамагалі вопытныя калегі, заўсёды падтрымлівала наш начальнік цэха Галіна Вікенцьеўна Жаваранак, – успамінае Таццяна Пятроўна.
На пытанне, ці цяжка працаваць на прадпрыемстве, жанчына не задумваючыся сказала, што ёй тут лёгка і здаецца, што ўжо рукі самі ведаюць справу. Больш чым за два дзясяткі гадоў работы яна, безумоўна, асвоіла ўсе сакрэты прафесіі, а таму, па словах кіраўніцтва, заўсёды спраўляецца з адведзенымі аб’ёмамі. Калі ж тэрмінова трэба выканаць заказ, Таццяна гатова затрымацца і пасля працоўнага дня.
– Вельмі люблю сваю работу і ніколі не думала яе памяняць. Часам, вядома ж, бываюць складанасці, напрыклад, крыху цяжэй спраўляцца з пашывам спецадзення для зваршчыкаў – яно вырабляецца з вельмі шчыльнай тканіны. Але прыемна бачыць вынік свайго старання: ушачан у адзенні, пашытым сваімі рукамі, – зазначае жанчына.
Аб тым, што Т.П.Беласлудцава любіць сваю работу, сведчыць і факт, што яна, не адбыўшы да канца водпуск, на гэтым тыдні выйшла на працу раней вызначанага часу: “Дома справы неабходныя зрабіла, адпачыла крыху – і хопіць!”
А вось дома Таццяна Пятроўна за швейную машынку не садзіцца, займаецца пры неабходнасці толькі рамонтам адзення ці калі-небудзь вышываннем для душы.
На рабоце яна высокакваліфікаваны спецыяліст, дома – добрая гаспадыня, клапатлівая маці і жонка. Усе гэтыя якасці ў ёй выдатна дапаўняюць адна адну, менавіта за гэта яе паважаюць калегі і любяць родныя.
Вольга КАМАРКОВА.
