
Усім вядома, які багаты прыродны патэнцыял мае Ушаччына, і нядзіўна, што тут паспяхова дзейнічае шэраг аграэкасядзіб. Зараз іх дзесяць, і гэтая лічба дазваляе нам уваходзіць у першую пяцёрку раёнаў вобласці, дзе плённа развіваецца гэты турыстычны напрамак.
У нашай дзясятцы ёсць сапраўдныя старажылы – “Мікалаеўскі пасад” і “Апельсін”, якія стаялі ў вытокаў развіцця аграэкатурызму не толькі ў раёне, а і ў краіне. Бадай, самым медыйным ушацкім аб’ектам з’яўляецца “Марусіна хата” – удзельнік шматлікіх турыстычных выстаў і тэлепраектаў. А “Дольчэ Віта”, якая адкрылася ў Корсакаве толькі тры гады таму, за гэты час паспела так удасканаліцца, што стала пераможцам сёлетняга раённага конкурсу на лепшую аграэкасядзібу.
Днямі яе гаспадары Андрэй і Святлана Барэйкі прымалі ў сябе гасцей, якія прыехалі не адпачываць, а набываць карысныя веды і дзяліцца вопытам. Менавіта на базе гэтага аб’екта прадстаўнікі сектара спорту і турызму райвыканкама і турцэнтра Ушацкага раёна вырашылі правесці семінар для ўладальнікаў аграэкасядзіб.
Ва ўтульнай “тавэрне” з камінам і размова атрымалася па-сяброўску цёплай і канструктыўнай. Дарэчы, неаднойчы прыкмячала, што ў гаспадароў ушацкіх сядзіб няма “нездаровай” канкурэнцыі. Яны нязменна цікавяцца, як ідуць справы ў калег, а некаторыя нават рэкламуюць паслугі адзін аднаго. Прыемна было назіраць, як дружным дуэтам прыбылі на мерапрыемства Ірына Навагродская і Таццяна Лапіцкая. “А чаму б нам не сябраваць? У нашым Белым месца для ўсіх хопіць: “Рыбакова хата” – для аматараў бюджэтнага адпачынку, “Бераг мары” – для рэспектабельных прыхільнікаў гарадскога камфорту. А тое, што ў вёсцы два аб’екты – толькі спрыяе іх папулярызацыі ў турыстаў”, – патлумачылі жанчыны.
Яны, як і іншыя ўдзельнікі семінару, з інтарэсам слухалі спецыялістаў раённых службаў, якія прыехалі ў Корсакава, каб падзяліцца карыснай інфармацыяй і адказаць на пытанні. Для тых, хто яшчэ не дасягнуў пенсійнага ўзросту, актуальнай была тэма ўплаты ўзносаў у Фонд сацыяльнай абароны насельніцтва. Начальнік Ушацкага раённага сектара ФСАН Вікторыя Уліновіч нагадала, што з мінулай восені для занятых у агратурыстычнай сферы гэта стала абавязковым патрабаваннем.
Зацікавіла прысутных і інфармацыя пра выгадныя крэдыты “Белаграпрамбанка” для суб’ектаў аграэкатурызму, якой падзялілася дырэктар ЦБП №237 г.п.Ушачы Дзіна Садоўская. Адкрыць крэдытную лінію на суму да 84 тысяч беларускіх рублёў для будаўніцтва і рэканструкцыі гасцявых дамоў і іншых патрэбных пабудоў, набыцця абсталявання, мэблі, інвентару, правядзення добраўпарадкавання фізічным асобам можна пад 5 працэнтаў з тэрмінам вяртання да 7 год. Ёсць і прывабны крэдыт на пакупку домакамплектаў.
Асабліва гэтая тэма зацікавіла Дзяніса Гурына, які толькі што зарэгістраваў сядзібу “Павульская гасціннасць” у аднайменнай вёсцы Вяркудскага сельсавета і збіраецца скарыстацца прапановай. На наша пытанне, чаму абраў для адкрыцця справы менавіта гэты населены пункт, жыхар сталіцы прызнаўся, што як заўзяты рыбак даўно прыкмеціў патэнцыял ушацкіх азёрных мясцін. Павулле ж зараз стала прывабнае і ў плане лагістыкі – сёлета заасфальтавалі дарогу да вёскі.
Самым агратурыстычным раёнам Віцебскай вобласці з’яўляецца Глыбоцкі, дзе 32 такія аб’екты і нават дзейнічае кластар “Вялесаў шлях”, які аб’ядноўвае пяць сядзіб і адну сялянска-фермерскаую гаспадарку. У першую тройку ўваходзяць таксама Пастаўскі і Віцебскі раёны (26 і 17 адпаведна).
Прысутнічаў на мерапрыемстве і яшчэ адзін навічок турыстычнай справы – Анатоль Собаль, які нядаўна адкрыў у вёсцы Салонец-1 аграэкасядзібу са свойскай назвай “У Міхалыча”.
Закраналася на сустрэчы і тэма правядзення оптавалакна ў вёскі, дзе размешчаны турыстычныя аб’екты. Спецыялісты Ушацкага ўчастка электрасувязі патлумачылі, што такія камунікацыі вядуць з папярэднім разлікам мэтазгоднасці, зараз на чарзе населеныя пункты, дзе 50-25 сядзіб. Сетка будзе павялічвацца, але на гэта патрэбны час.

Абмеркаваўшы дзелавыя пытанні, удзельнікі мерапрыемства атрымалі магчымасць ацаніць, наколькі падыходзіць сядзібе назва “Дольчэ Віта” (а перакладаецца яна “салодкае жыццё”). Госці з захапленнем агледзелі стыльна аформленыя пакоі, цудоўныя пейзажы, вялікую тэрыторыю з пляжам, прыгожым садам і пасекай, спартыўнымі пляцоўкамі. “Цяжка сабе ўявіць, колькі працы трэба ўкласці, каб трымаць усё гэта ў такім дагледжаным стане!” – адпускаў заслужаныя кампліменты ў адрас калег гаспадар “Апельсіна” Віктар Стэльмах. Я ж, бываючы тут, пастаянна здзіўляюся: здаецца, ужо столькі ўсяго Андрэй і Святлана для гасцей прыдумалі, але пастаянна дадаюць нешта яшчэ – у гэты раз, напрыклад, убачыла новы пакой адпачынку з бібліятэкай.
Развітанне таксама было цёплым: з пацісканнем рук, абменам нумарамі тэлефонаў – і спадзяваннем на новыя сустрэчы ў падобным фармаце.
Наталля БАГДАНОВІЧ

