Гэтыя лістападаўскія дні – у многім асаблівыя для ўшачанкі Святланы Бяловай. Сёння клапатлівая дачка і пяшчотная маці, вопытны педагог і прыемны субяседнік прымае віншаванні з нагоды імянінаў. А напярэдадні ў раённай бібліятэцы адбылося адкрыццё выставы яе мастацкіх работ.
У дзяцінстве як, напэўна, усе малыя, Света любіла пасядзець з алоўкамі, фламастарамі ў руках. Праўда, бацькі Пётр Віктаравіч і Тамара Пятроўна Обух, ды і яна сама тады і падумаць не маглі, што ў гэтай справы будзе сур’ёзны працяг.
– Толькі калі знаходзілася ў дэкрэтным адпачынку, зразумела, што без творчасці не магу, і нават пачала пісаць вершы. А тут на кнігу Джуліі Кэмеран “Шлях мастака” натрапіла (усім творчым людзям – незалежна ад віда дзейнасці – раю пачытаць). На старонках аўтар прапапаноўвае адказаць на некалькі важных пытанняў, адно з якіх – пра дзіцячыя захапленні. Адразу прыгадала, як у пачатковай школе класны кіраўнік Валянціна Дзмітрыеўна Паўлючэнка прапаноўвала па непадпісаных малюнках аднакласнікаў выбраць пару для паходу ў сталоўку. Як нечакана атрымала дыплом на конкурсе малюнкаў, хаця нічога туды не падавала – гэта за мяне зрабіла настаўніца. І прышла да высновы: буду маляваць!
Ужо пасля 30-ці Святлана Пятроўна зноў узяла ў рукі аловак ды фарбы. На курсах вядомага выкладчыка жывапісу і малюнка Мілы Навумавай скрупулёзна вучылася прыёмам танальнасці, што дазволіла значна павысіць узровень сваіх работ. Дарэчы, малюнкі з катэгорыі “да” С.Бялова прынцыпова не выкідае – гледзячы, напрыклад, на недарэчнага каня, якога адлюстроўвала “з натуры”, дагэтуль натхняецца на атрыманне новых ведаў, а значыць, расце як мастачка.
Даспадобы ёй акварэль – практыкуе сухую, мокрую і змешаную тэхнікі, міксуе з гуашам, для стварэння розных эфектаў соль дадае, харчовую плёнку прыкладае, гелем контуры прамалёўвае… Адзін і той жа сюжэт абсалютна па-рознаму можна на паперу пакласці – і такіх тэматычных серый у яе нямала. “Пасябравала” Святлана з акрылам, які дае эфект масляных фарбаў, з пастэллю, адным з самых танных матэрыялаў, які добра кладзецца на любы холст. Малюе звычайна нацюрморты і пейзажы – натхняецца прыгожымі ўшацкімі краявідамі. Вось, напрыклад, дэндрапапарк і Матырынскае возера, просты домік у Лутаве Сяльцы і вясковая дарога пасля дажджу. У кожнай рабоце – свая разынка, свая філасофія.
– Што цікава, значна часцей мне сталі сустракацца творчыя людзі, – кажа Святлана. – Так, напрыклад, ва Ушацкай школе пазнаёмілася з Аленай Мамон, якая гэтак жа выкладала ў пачатковых класах і малявала для душы. Паколькі ж яна мела мастацкую адукацыю, неаднойчы расказвала пра цікавыя, творчыя ўніверсітэцкія будні – і я таксама загарэлася ідэяй паступіць у ВДУ імя П.Машэрава. Так у 45 гадоў зноў стала студэнткай – і пра гэта, знаходзячыся ўжо на чацвёртым курсе, ніколькі не шкадую. Навошта мне гэта? Каб ведаць асновы!
Творчых планаў ва ўшачанкі нямала: у бліжэйшы час мяркуе, напрыклад, майстэрства ў стварэнні партрэтаў адтачыць, на большы фармат (зараз звычайна А4 і А3) выйсці.
Таццяна Клімашэўская, сяброўка:
– Нядаўна ад СДЮШАР удзельнічалі са Святланай у велапаходзе па некалькіх раёнах Віцебшчыны. І што цікава: з магазіна, куды зайшлі за каўбасой ды хлебам для бутэрбродаў, яна нечакана выйшла… з наборам гуашы. Усю астатнюю частку нашага маршруту Света не магла нарадавацца сваёй удалай пакупцы.
Людміла Цяцерка, удзельніца сустрэчы:
– Карціны Святланы літаральна “свецяцца” цеплынёй і душэўнасцю, не пакідаюць абыякавымі і чапляюць за самае сэрца. Сёння нават набыла за данаты (суму, якой не шкада) адну з работ – настолькі ўразіў адлюстраваны на ёй ушацкі праваслаўны храм.
Выстава работ С.Бяловай працуе ў раённай бібліятэцы да канца бягучага тыдня. Прыходзьце за ўражаннямі і творчым настроем!
Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ
