Небывалая ўдача чакала ў нядзелю ўшачаніна В.Л.Шалака на адным з азёр на Браслаўшчыне.
Разумеючы, што ўжо павінен брацца шчупак, заўзяты рыбак узброіўся спінінгам, лодкай і зранку накіраваўся на вадаём. Закінуў раз – нічога, другі – і пачало адбывацца штосьці неймавернае.
– Тое, што трапілася на кручок, пацягнула з такой сілай, што ледзьве ў лодцы ўтрымаўся, – з захапленнем расказвае Валерый Леанідавіч. – Некалькі хвілін без вёслаў лётаў па возеры, як на маторцы. Калі б нехта ўбачыў (шкада, але рыбачыў адзін), дакладна не паверыў сваім вачам. Я ж, учапіўшыся за спінінг, думаў самае рознае: для шчупака – надта моцная асобіна, наўрад ці гэта сом, бо штосьці белае з вады мільганула, тады, можа, якога вадалаза зачапіў (смяецца). Калі ж здабыча пачала збаўляць абароты – відаць, стамілася мяне катаць, падцягнуў яе да лодкі. Прыгатаваны сачок не спатрэбіўся: умясцілася б хіба што галава гэтай рыбіны. Моцна ўхапіў яе рукамі і зацягнуў праз борт.
Ужо на беразе ўшачанін змог адэкватна ацаніць улоў. Упершыню здабыты ім белы амур пацягнуў ажно на 22,8 кілаграма. Нягледзячы на даволі ранні час, больш рыбачыць не стаў – паспяшаўся дамоў, каб падзяліцца эмоцыямі з блізкімі і сябрамі.
– Злавіць такую асобіну для рыбака – як выйграць у латарэю кватэру. Менавіта такім шчасліўчыкам зараз сябе адчуваю, – прызнаўся В.Л.Шалак. – Такое магчыма, напэўна, толькі раз у жыцці, аднак на тое азярцо (на жаль, не ведаю яго назву) абавязкова яшчэ з’езджу.
Станоўчыя характарыстыкі даваў мужчына і свайму спінінгу. Здаецца, самы просты – кітайскай вытворчасці, аднак, мякка згінаючыся, такую сілу вытрымаў! Пашанцавала таксама, што лавіў у той дзень Валерый Леанідавіч менавіта на шнур, а не тонкую лёску.
Між тым, падкінуў белы амур нашаму земляку яшчэ адно выпрабаванне. Ніякія нажы для чысткі не падыходзілі – давялося выкарыстоўваць для гэтай мэты сякеру. Атрымаў у выніку ажно 12 кілаграмаў чыстага мяса.
Парадаваліся за рыбака многія яго сябры, калегі – работнікі раёна электрычных сетак. Убачыўшы на здымках нядзельны ўлоў Валерыя Леанідавіча, многія гэтак жа сабраліся парыбачыць. Ні хваста, ні лускі ўсім!
Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ.
