У гарадах і вёсках краіны гэтымі майскімі днямі сустракаюць з арміі сыноў і таварышаў. Узмужнелымі і самастойнымі пасля тэрміновай службы вяртаюцца і ўшачане.
– Здаецца, зусім нядаўна на Дні прызыўніка атрымлівалі павесткі, ускладалі вянок да помніка ў скверы, а вось ужо вярнуліся дадому, – ідучы па гарпасёлку, прыгадваюць Уладзіслаў Прасвет, Алег Манецкі і Андрэй Каваленка (на здымку), якія яшчэ не паспелі нават змяніць форму на цывільнае адзенне.
Яны якраз тады і пазнаёміліся, і служыць адправіліся ў адно месца – Заслонава. Уладзіслаў і Андрэй трапілі ў танкавыя войскі і спасцігалі абсалютна новую для сябе навуку. А вось Алег Манецкі, Дзмітрый Мароз і Уладзіслаў Троцкі таго ж прызыву праходзілі службу ў мотастралковым падраздзяленні. Першы, дарэчы, вярнуўся са службы ў званні яфрэйтара.
Ніхто не аспрэчыць, што служба ў арміі запамінаецца на ўсё жыццё, а некаторыя яе моманты – асабліва. Такімі нашы ўчарашнія салдаты называюць прыняцце прысягі, палявыя вучэнні, курс маладога байца, які праходзілі ў Печах, і ўдзел у ваенным парадзе на Дзень Незалежнасці ў Мінску.
Паўтара года праляцелі хутка. Юнакі не кажуць, што прайшлі яны лёгка, але ў адзін голас сцвярджаюць, што армейскія будні не сталі дарэмнымі.
– Ва Узброеных Сілах вучаць дысцыпліне, адказнасці! Там зусім па-іншаму адносішся да часу, цэніш яго і стараешся праводзіць з карысцю. Раней не думалі, што за дзесяць хвілін можна паспець зрабіць некалькі спраў! – дзеляцца ўражаннямі хлопцы.
Усе яны да службы паспелі атрымаць рабочыя спецыяльнасці: вадзіцеляў, механікаў, электрамантажнікаў, будаўнікоў. Зараз спадзяюцца знайсці сваім навыкам годнае прымяненне, працаваць, ствараць сем’і. Што немалаважна – спрабаваць рэалізаваць сябе ў родным раёне.
А вось для некаторых маладых людзей Ушаччыны такая пара сталення толькі пачынаецца. 12 юнакоў гэтай вясной адпраўляюцца да месцаў праходжання тэрміновай ваеннай службы.
Вольга КАМАРКОВА.
