Клубы пары і пах яблыкаў стапрацэнтна ўказвалі, дзе на тэрыторыі цэха па розліве безалкагольных напіткаў Ушацкага філіяла аблспажыўтаварыства вырабляецца яблычнае пюрэ. Дарэчы, павідла з яго – той адзіны від прадукцыі, акрамя ліманаду і мінералкі, што захаваўся з часоў адкрыцця агароднінасушыльнага завода. Ды і лініі па вырабе яблычнага пюрэ не менш 40 гадоў. Хаця, з-за прастаты абсталявання яна працуе і сёння, прычым і ў яблычны сезон, як сёлета, і ў неўраджайны, калі сыравіна завозіцца з іншых рэгіёнаў. А паколькі падобнай лініі няма ў іншых кааператараў вобласці, таму ўшацкае павідла раскупляецца ўсімі філіяламі аблспажыўтаварыства, і не толькі.
На вытворчасці пры прыгатаванні пюрэ задзейнічаны лічы што поўны састаў цэха, праўда, з перакваліфікацыяй. Падаваў на барабан мяшкі з яблыкамі кантралёр прадукцыі Андрэй Жалейка. Машыніст выдзіманай машыны Віктар Фёдаравіч Ярмош сачыў за работай транспарцёра, спыняў яго і ўключаў электрычную помпу для перагону ў тару пюрэ. Прымалі масу, дабаўлялі кансервант, перамешвалі і закрывалі вялізны поліэтыленавы мяшок купажысты Алена Валынка і Галіна Віктараўна Хмялеўская. Старшы майстар Таццяна Сямёнаўна Шылёнак сачыла за працэсам, а лабарант Г.С.Шайтар брала для аналізу прадукцыю. Працэс нескладаны, аднак працаёмкі. Спачатку распальваюцца дровы: запускаецца пара, каб гарачая, яна размягчала яблыкі. Потым маса трапляе на сіта: пюрэ выцякае ў спецыяльную ёмістасць, а адходы выдаляюцца. За дзень запаўняюць дзесяць-дванаццаць 600-кілаграмовых кантэйнераў ці 6-7,2 тоны пюрэ. Яблыкі на тэрыторыі завода не захоўваюцца, а свежыя паступаюць са складоў у дзень прыгатавання.
“Правяраем, каб у масе было не меней 9 працэнтаў сухіх рэчываў, – тлумачыць Галіна Сцяпанаўна. – І познія кіслыя сарты, антонаўка, дзічкі, валодаюць выдатнымі жэліруючымі вартасцямі і адпавядаюць гэтым нормам”. У лабараторыі ж яна без асцярогі пераварочвае адкрытае вядзерца з бардовай прадукцыяй. Густая маса нават не варухнулася. Мяне ж здзівіў прыгожы колер, таму пытаюся, што яшчэ дабаўляюць у пюрэ пры вырабе павідла. “Абсалютна нічога, – тлумачыць Таццяна Сямёнаўна. – Калі варым пюрэ, далучаем бензанат натрыя – кансервант, што прымяняецца з савецкіх часоў для таго, каб прадукт захоўваўся да года. Ператвараем яго ў павідла па меры паступлення заказаў: маса пераліваецца ў спецыяльны бачок і метадам паравой лазні пэўны час уварваецца. Зараз бяруць Лепельскі, Сенненскі, Бешанковіцкі і іншыя філіялы для вырабу ўласнай прадукцыі. Зразумела, выкарыстоўваецца яно ў нашым цэху грамадскага харчавання, а таксама на хлебазаводзе. З гэтага года паступіў заказ з “Віцебскмясамалпрама”. Ну а раней пастаўлялі нават на кандытарскую фабрыку “Слодыч”, вось тады, бывала, спецыяльна дабаўлялі жэлацін. Бо хоць павідла і вельмі густое, аднак, пры высокіх тэмпературах усё роўна цячэ”.
Пюрэ ў цэлафане і драўлянай тары захоўваецца на складзе прадпрыемства. А вось павідла фасуецца ў пластыкавыя вёдры па 25 кілаграмаў. Заказвалі раней і кардонныя бочачкі з “Твестубы” на 9, ну а былі часы, калі павідла разлівалі нават у пластыкавыя шклянкі вагой па 250 грамаў і яно ішло на прылаўкі магазінаў. Ды што расказваць, многія ўшачане мелі магчымасць паспытаць яблычны ласунак. Ды і зараз робяць гэта, набываючы піражкі, хачапуры або пірагі. Гэта хадавы і, напэўна, самы смачны напаўняльнік для здобы.
Вольга Караленка.
Дарэчы
- Сёлета будзе зварана 54 тоны пюрэ. Гэта больш, чым у папярэднія, нават яблычныя гады.
