И сытые, и чистые. Как лучшему смотрителю комплекса «Завечелье» Ирине Трахимёнок удаётся всё успевать?

Сельское хозяйство

У хляве для малых цялят комплексу “Завячэлле” было так ціха, што нават падалося, быццам ён пусты. Падобныя няўцепленыя збудаванні, што існуюць пры кожнай ферме, часта называюць плёначнікамі. Дашчанік з асобнымі клеткамі для кожнага ўтрыманца, вокны ці зашклёны, ці зацягнуты плёнкай. Халаднавата, аднак, як сцвярджаюць жывёлаводы, цяляты баяцца скразнякоў, а не маразоў. Таму і закрывала шчыльна дзверы выконваючая абавязкі галоўнага заатэхніка “Маяка Ушацкага” Валянціна Іванаўна Дудзіна, калі суправаджала мяне да малых.

– Гэта зараз тут спакойна. Верная прыкмета, што сытыя, адпачываюць, ні адна галава з клеткі не тарчыць. Не так даўно роў пачула яшчэ з уваходу. А зайшла, дык усе стаялі, высунуўшы мордачкі. Чаго ўтойваць, далёка не аднолькавыя даглядчыкі, давялося звольніць за прагулы. У такой сітуацыі Ірыну экстранна выклікаю: сорамна і тэлефанаваць ужо, часта апошнімі днямі такое здаралася. Аднак я ведаю, што ў гэтым чалавеку магу быць упэўнена. Абавязкова паслухаецца і заменіць, хоць і свае планы былі, – гаворыць В.Дудзіна.


Працуюць даглядчыкі па графіку два дні праз два, і Новы год у Ірыны Пятроўны Трахімёнак атрымаўся працоўным – мала таго, што на комплексе была 31 снежня, 1, дык яшчэ і 3 студзеня, ну і потым 4, 5-га. Якраз той выпадак, калі прыйшлося падмяняць напарніцу. “Усякае здараецца, хварэюць людзі, ведаю, што проста так Валянціна Іванаўна прасіць не будзе, ды і сама не пагрэбуе папаіць, пакарміць, калі няма даглядчыка. Цяжка, канечне, нават вельмі. Па начах прачынаюся, а рук не адчуваю, нямеюць. Ды дзіцяці трэба вучыць, грошы патрэбны, я да гэтага прыбіральшчыцай на паўстаўкі працавала, таму ёсць з чым параўнаць заробкі і цаню, што маю”, – кажа Ірына.

Я ж нават крыху расчаравалася, што цяляты сытыя. Уяўляла, якім бы ўдалым быў фотаздымак, калі б з кожнай клеткі тарчалі прыгожыя пысы. Толькі малыя пераважна спалі, а Ірына Пятроўна пашкадавала будзіць свайго любімца Вішаньку – белагаловага герыфорда з карычневым тулавам. І па афарбоўцы адчувалася парода, і па апетыце, а тым, хто добра сілкуецца, і сыпле больш камбікорму. Для малых ён – К1, а яшчэ цэльнае малако, а не замяняльнік, а пазней і сена. Добра ж, што даільная зала побач. Адтуль і носіць. Хоць і блізка, а паспрабуй на 80 галоў нацягай. Ды і камбікорму па 300-500 кілаграмаў, у залежнасці ад пагалоўя. А зараз – самы пік, ніколі раней у плёначніку не было 80 малых, а прыбываюць яны хутчэй, чым адпраўляюцца на “Маяк” – за дзень 5-7 галоў.


– Каля тыдня цяляты ля каровы, а потым пераводзім сюды. Трымаем 21 дзень, аднак здараецца, што не набралі патрэбнай кандыцыі, таму затрымліваюцца больш, перш чым перадаць калегам, – тлумачыць І.Трахімёнак. – Растуць жа па-рознаму – нараджаюцца ад 15 да 22 кілаграмаў, цялушкі, зразумела, меншыя, а пакідаюць ферму па 50 і больш, бываюць нават 80.

Аднак пачынае працоўны дзень у 6 гадзін раніцы Ірына Пятроўна ўсё ж не з кармлення, а з агляду клетак. Праходзіць па даўгім радзе і правярае, ці ўсе здаровыя. Калі нешта не тое са страўнікам, дзень малыя атрымліваюць лячэбны парашок. Звычайна гэтага дастаткова, каб нармалізаваўся стул, у адваротным выпадку падключаецца ветурач з уколамі. І зразумела, клеткі трэба пачысціць, падаслаць свежай саломы. Няхітрая справа, толькі адказная і працаёмкая. І хоць зусім далёкая ад жывёлагадоўлі ў І.Трахімёнак спецыяльнасць, і толькі два гады на комплексе, але гэта той выпадак, калі сцвярджаюць, што на першым месцы ў галіне – чалавечы фактар – адносіны да справы і падапечных.

Дарэчы, гутарылі мы з Ірынай Пятроўнай у яе вольны час. Хоць і было ўжо каля трох гадзін, але менавіта пасля 14.00 атрымліваецца з’ездзіць дадому на абед – выручае ўласны аўтамабіль. Не столькі, каб самой паесці, колькі пакарміць хатнюю жывёлу, якая таксама падмурак да сямейнага бюджэту.

Вольга КАРАЛЕНКА.



Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *