Рубрика: Творчество наших земляков

  Замітусіўся недаспаны золак… Жыццё заўсёды спраў так густа сыпле.   Дзень праляціць, ужо і адвячорак Чакае, хто яго чароўнасць вып’е.  

   Безумно дорог и далёк… Срываю жёлтые накидки І выставляю за порог Свои догадки и прикидки.  

  Все цифры выстроены в строчки, Как на вокзале поезда, И скоро уж набухнут почки, Лишь я в ответ не слышу «да».  

  Рэпка    На тым гектары ворыўнай зямлі, Што дзеду ў сельсавеце адвялі, Адвеку ні асот не рос, ні кветка, І раптам узбуяла рэпка. За сто гадоў жыцця-быцця старога Меў дапамогу ён ад бабкі і ад Бога. Стары перахрысціўся тры разы:

   Яшчэ далёка да вясны.  Як вежы гурбы снегавыя, І завіруха ў полі вые. І так далёка да вясны.