“Я зрабіў букет!”, “А ў мяне парасон і восеньскія лісточкі!”, “Гэта мы разам з Аленай Аляксееўнай майстравалі!” – шчабяталі вучні чацвёртага класа Глыбачанскай школы, дэманструючы свае вырабы на восеньскую тэматыку. У тым, што ўсе яны паважаюць і любяць сваю настаўніцу, не было і сумнення. А яна, у сваю чаргу, у кожны ўрок – творчы ці […]
Продолжить чтение
“Мае зайчыкі: Света Міхалевіч, Наташа Сапун. Гэта мы ў паходзе пасля 9 класа”, – водзіць пальцам па здымках тоўстага альбома Кацярына Фёдараўна Касцюковіч. “А трэцяя дзяўчынка хто?”, – пытаюся ў яе. А ў адказ – усмешка: “Дык гэта ж я! Халаднік ім на абед гатую!” Зрэшты, лёгкі гэты канфуз можна апраўдаць: маладая настаўніца рускай мовы […]
Продолжить чтение
Здольны арганізатар, таленавіты настаўнік, псіхолаг, а ў сучасных умовах яшчэ і моцны гаспадарнік – партрэт выдатнага дырэктара школы. Усімі гэтымі якасцямі спаўна валодае Ларыса Аляксандраўна Булаўка. І па тым, як яна расказвае пра сваю ўстанову, пра поспехі яе вучняў і настаўнікаў, бачна, што чалавек “гарыць” на рабоце, жыве ёй. Ураджэнка Чарнічонак скончыла школу ў Арэхаўне […]
Продолжить чтение
Калі ў адным з артыкулаў прачытала, што выхавацелі дзіцячага ясляў-сада №2 на занятках выкарыстоўваюць блокі Дзьенеша і палачкі Кюізінера, шчыра прызнацца, засумнявалася: а ці варта “грузіць” малышоў мудрагелістымі методыкамі, ці не робіцца гэта ў даніну педагагічнай модзе? Але ж днямі давялося папрысутнічаць на занятку па фарміраванні элементарных матэматычных уяўленняў у інтэграванай групе садка. Паглядзеўшы, як […]
Продолжить чтение
Памятаеце знакаміты выраз пра тое, што сапраўдны мужчына павінен пабудаваць дом, вырасціць сына і пасадзіць дрэва? Гэта жыццёвая праграма па плячы і сучасным прадстаўніцам прыгожай паловы. Напрыклад, апошні пункт Кацярына Ардынская перавыканала ўжо ў тысячы разоў, бо менавіта да збору насення і пасадкі дрэў інжынер па лесааднаўленні Ушацкага лясгаса мае самае непасрэднае дачыненне. Пасадкам і […]
Продолжить чтение
Шмат творчых, ініцыятыўных спецыялістаў працуе ў бібліятэчнай сістэме Ушаччыны. Сярод іх і гераіня нашага сённяшняга аповеду. Пра такіх кажуць – чалавек на сваім месцы. 12 гадоў таму Ірына Станіславаўна Малак пераступіла парог сховішча мудрасці чалавечай і да сённяшняга дня з’яўляецца яго надзейнай захавальніцай, шукальніцай новых пазнавальных калекцый. Пачынала з пасады бібліятэкара ў аграгарадку Арэхаўна, адказвала […]
Продолжить чтение
Няпісанае шафёрскае правіла – лепш аб’ехаць 100 кіламетраў па добрай дарозе, чым “паўзці” 10 па дрэннай – у рабоце Я.В.Азевіча не дзейнічае. Маршрут руху, як правіла, мужчыну даводзіцца выбіраць самы кароткі і мацней ціснуць на газ, нягледзячы на дарожныя недасканаласці. Ягор Віктаравіч – вадзіцель аддзялення хуткай медыцынскай дапамогі Ушацкай цэнтральнай райбальніцы. Як ні пафасна гэта […]
Продолжить чтение
У адным з міліцэйскіх серыялаў назіраеш, як разумны Мухтар лёгка здагадваецца, куды дзеліся злачынцы, выслежвае іх і затрымлівае. Глядач думае: “Які малайчына! Мне б такую разумную сабаку!” На самой жа справе падобныя трукі – вынік сур’ёзнай, штодзённай сумеснай работы кінолага і яго гадаванца. Як ніхто пра гэта ведае міліцыянер-кінолаг аддзялення па ахове аб’ектаў у г.п.Ушачы […]
Продолжить чтение
Зусім хутка верасень зацягне нас у кругаварот чарговага паходу за ведамі. Ну а пакуль галоўныя фігуранты вучэбнай справы адзначаюць галачкамі ў спісах прачытаныя за лета кнігі і набытыя да школы аксесуары, будзе якраз дарэчы ўзгадаць перыпетыі года мінулага і расказаць пра яго трыумфатараў. Да апошніх па праве можна аднесці настаўніцу беларускай мовы і літаратуры Ушацкай […]
Продолжить чтение
“Вось гэта прасторная кухня аднапакаёвай кватэры, а вось так выглядае “трошка”, вокны якой будуць выходзіць і на суседнія пяціпавярхоўкі, і ў бок “Юнацтва-Ушачы”. У гэтым доме іх будзе пяць”, – праводзячы экскурсію па будоўлі новага кааператыва на Віцебскай, расказвае прараб ПМК-66 Мікалай Грыневіч. Шматпавярхоўка “расце” літаральна на вачах, гэтымі днямі будаўнікі завяршалі вывядзенне другога паверха, […]
Продолжить чтение
25 год таму выезд на пажар у Баяршчыну, падчас якога абышлося без чалавечых ахвяр, а ў ліку выратаваных аказаўся сабака, стаў баявым хрышчэннем для Алега Віктаравіча Северына. За чвэрць стагоддзя яму давялося прайсці праз мноства надзвычайных сітуацый, але на кожную, як і на першую, ён выязджае з хваляваннем. Зрэшты, яно імгненна знікае, калі камандзір аддзялення […]
Продолжить чтение