Ідучы на работу, большасць з нас ведае, чым будзе сёння займацца: настаўнік правядзе ўрок, бухгалтар налічыць зарплату, прадавец абслужыць пакупнікоў, вадзіцель адправіцца ў рэйс. Заступаючы на чарговую змену, супрацоўнікі аддзела па надзвычайных сітуацыях не ведаюць, што ім прыйдзецца рабіць і адкуль чакаць трывогі. Але адно яны ведаюць дакладна: трэба быць у пастаяннай гатоўнасці да новых выпрабаванняў.
Жыхар Полацка тыдзень таму прыехаў на сваю дачу ў вёсцы Цётча Вяркудскага сельсавета, у яго планах было выкапаць калодзеж на прысядзібным участку. Дапамогу ў патрэбнай справе яму аказвалі калегі адной з будаўнічых арганізацый Наваполацка. Але дзень гэты яўна быў не надта спрыяльны для гаспадара. У той час як ён рабіў ачыстку жалезабетоннага кальца калодзежа, на яго абрушыўся грунт, у выніку чаго мужчына аказаўся заціснуты зямлёй на глыбіні 10 метраў. Зразумеўшы, што ніяк не змогуць дапамагчы таварышу, калегі патэлефанавалі ў выратавальную службу…
У такіх выпадках дарагой з’яўляецца кожная хвіліна, кожная секунда. Дыспетчарам цэнтра аператыўнага кіравання Ушацкага аддзела па надзвычайных сітуацыях да месца здарэння былі накіраваны два пажарныя аварыйна-выратавальныя падраздзяленні. Праз 7 хвілін на дачным участку ўжо былі супрацоўнікі пажарнага аварыйна-выратавальнага паста №12 вёскі Глыбачка, якія прыняліся вызваляць з “палону” мужчыну. Начальнік ПАСП №12 А.Чарнышоў спусціўся да месца, дзе знаходзіўся пацярпеўшы, а вадзіцель С.Солтан ажыццяўляў яго страхоўку з дапамогай выратавальнай вяроўкі. На дапамогу ім падаспелі і калегі з пажарнай аварыйна-выратавальнай часці г.п.Ушачы – камандзір аддзялення А.Жукаў і вадзіцель У.Цвяцінскі.
Амаль пяць гадзін доўжыліся выратавальныя работы, з дапамогай спецыяльнага абсталявання пацярпелага выцягнулі з завалаў і перадалі брыгадзе хуткай медыцынскай дапамогі.
Часцей за ўсё ўшацкім выратавальнікам прыходзіцца спяшацца на тушэнне пажараў, такія сітуацыі ўзнікаюць значна радзей. Здавалася б, нічога гераічнага ў іх дзеяннях няма – гэта іх работа, якую яны павінны выконваць. Гэта так, але як многа залежыць ад іх, калі жыццё чалавека вісіць на валаску! Адзін недакладны рух, няправільнае рашэнне, прамаруджванне – і можа перастаць біцца сэрца чалавека… Вышэй апісаны выпадак яшчэ раз пацвердзіў, што нашы выратавальнікі заўсёды гатовы прыйсці на дапамогу і, рызыкуючы сваім жыццём, выратаваць чужое.
В.ПОЛАЗАВА.
