Михаил Хомич

Наш современник Общество

Ён мог стаць лётчыкам-знішчальнікам. Менавіта пра гэта марыў у дзяцінстве. Скакаў з мастоў, лазіў па маяках. Калі вучыўся ў школе, якімі толькі відамі спорту ні займаўся: баскетболам, дзюдо. На абласных спаборніцтвах выступаў па бегу. І наогул хлопец быў вельмі актыўны: як барабаншчык, ішоў наперадзе. Вёў гурток па стральбе, вучыў такіх жа школьнікаў страляць (гэта тады яшчэ дазвалялася непаўналетнім).P1010008  

 
 

 

 

Калі школьныя сябры даведаліся, куды будзе паступаць Міша Хоміч, яны таксама загарэліся яго марай. Але трапіць менавіта на лётчыка-знішчальніка хлопцу не ўдалося. Мог пайсці штурманам, ды гэта яго не задавальняла.

Міхаіл сабраў дакументы і паехаў у Мазыр паступаць у інстытут на аддзяленне фізікі і агульнатэхнічных дысцыплін.

Пасля таго як Міхаіл Хоміч адвучыўся адзін курс у інстытуце, яго прызвалі ў армію. Ён трапіў на Украіну, дзе і адслужыў два гады ў ракетных войсках.

Вярнуўся да вучобы. На трэцім курсе пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай Галінай. Пачалося сямейнае жыццё, вельмі складанае, але і памятнае, таму што ўсе перашкоды пераадольваліся гарачымі пачуццямі маладых людзей. Вучыліся, здымалі кватэру, нарадзіўся сын. Сацыяльная абстаноўка ў краіне тады была няпростая: талонная сістэма, усюды чэргі…

І вось маладымі настаўнікамі яны прыязджаюць на Ушаччыну. Іх накіроўваюць у Вялікадолецкую сярэднюю школу. Міхаіл Пятровіч уладкоўваецца настаўнікам працы, Галіна Уладзіміраўна вядзе групу падоўжанага дня.

На ўроках працы дзеці што толькі ні рабілі на чале з маладым настаўнікам. У школьнай майстэрні выраблялася шмат чаго, пачынаючы ад карнізаў і кухонных набораў, дзіцячай мэблі. Працавалі нават па заказах, прадавалі. І яшчэ дзеці займаліся мадэлі- раваннем самалётаў, танкаў, караблёў. Гэта за час вучобы і службы ў арміі Міхаіл Пятровіч умудрыўся асвоіць каля дзесяці відаў дзейнасці. Сярод іх, акрамя работы з дрэвам, такарная апрацоўка металу, разьба, чаканка, саломапляценне.

Чатырнаццаць гадоў таму Міхаіл Пятровіч Хоміч стаў дырэктарам Касарской сярэдняй школы. Памятаю, настаўнікі расказвалі, як ён узяўся за рамонт будынка, які здавалі зімой, а таму сцены праз нейкі час сталі шматколернымі, сырымі, дах трэба было перакрыць. Гэта і зрабіў дырэктар. Спатрэбіліся будаўнічыя навыкі, набытыя ў студэнцкім атрадзе. Наогул ён спрабаваў усё. Нават рэдагаваў студэнцкую газету. І на сталай працы ўсё спатрэбілася.

Што датычыцца работы, таксама пайшлі поспехі. На базе школы праводзіўся рэспубліканскі эксперымент па выхаваўчай сістэме. Касарская СШ была апорнай па новай сістэме ацэнак.

Міхаіл Пятровіч скончыў у свой час курсы інфарматыкі, шмат чаго зрабіў, каб настаўнікі і вучні былі ў гэтым плане на ўзроўні.

У мінулым годзе школа заняла першае месца па добраўпарадкаванні.

Пра ўсё гэта даведаліся тыя, хто прыйшоў у адзін з мінулых дзён на вечарыну ў раённы Дом культуры. Яна сабрала на сцэне яркіх прадстаўнікоў народнага клуба творчых сустрэч “Муза”.

І адзін з такіх – Міхаіл Пятровіч Хоміч, які да ўсіх сваіх добрых якасцей яшчэ дадае і здольнасць іграць на гітары, спяваць. Вучням жа Ушацкай школы, якіх было нямала ў зале, дырэктар Касарской СШ параіў абраць справу свайго жыцця і адносіцца да яе вельмі сур’ёзна. Так робіць ён сам. Не атрымалася стаць лётчыкам, дык стаў з захапленнем вучыць дзяцей. А які ён у рабоце, пра гэта прыгожа сказала са сцэны настаўніца, былая завуч па выхаваўчай рабоце Касарской школы Лідзія Гаўрылаўна Ільюшэвіч. І прывяла выказванні вучняў пра свайго дырэктара. Гэта было красамоўней за ўсё.

Г.ВАРАТЫНСКАЯ.
 
 

 

 
 

 



Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *