Пяць год таму нацыянальная зборная рэспублікі Беларусь па дзюдо стала “першай ластаўкай высокага палёту”, адкрыўшай спартыўнаму свету наш новенькі комплекс як годную базу для правядзення вучэбна-трэніровачных збораў. З таго часу ўшацкі аб’ект прыняў не адзін дзясятак айчынных і замежных каманд, тут адточвалі сваё майстэрства валейбалісты, плыўцы і нават прадстаўнікі сучаснага пяцібор’я. Але першыя заўсёды застаюцца адметнымі – і калі 9 студзеня самыя перспектыўныя дзюдаісты нашай краіны зноў засяліліся ў пакоі інтэрната спарткомплексу, мы завіталі да старых знаёмых.
Зрэшты, такі эпітэт будзе не зусім дарэчным: з тых, хто прыязджаў ва Ушачы ў снежні 2017-га, у зборнай засталіся адзінкі. Прыемна было ўбачыць на татамі ўзмужнелага Даніэла Мукетэ, які з перспектыўнага навічка ператварыўся ў лідара каманды. Марына Слуцкая, золату якой на ІІ Еўрапейскіх гульнях радавалася ўся краіна, цяпер вядзе да перамог дзюдаістак у якасці настаўніка. А пост галоўнага трэнера зборнай год таму заняў легендарны беларускі барэц Андрэй Казусёнак – чэмпіён Еўропы па дзюдо, уладальнік сямі залатых медалёў сусветнага і кантынентальнага першынстваў па самба.
Узначаліць абноўленую зборную Андрэю Фёдаравічу давялося ў няпросты час. Медалёвая “засуха” на апошніх алімпіядах, адхіленне нашых барцоў ад сусветных стартаў… Вось і зараз пытанне ўдзелу беларусаў у спаборніцтвах Міжнароднай федэрацыі дзюдо застаецца адкрытым, таму на гэты сезон складзена два календары – калі “знешні” варыянт адпадзе, спартсмены засяродзяцца на сумесных стартах з расіянамі. Прынамсі, удзел у такіх турнірах мае свае плюсы: на іх выязджае пашыраны склад зборнай і такім чынам больш беларускіх барцоў атрымліваюць практыку сустрэч з моцнымі сапернікамі – а расійскія школа дзюдо з’яўляецца адной з лепшых у свеце.
Галоўнай мэтай ушацкага збора было закладанне базы агульнафізічнай падрыхтоўкі, а ўмовы для гэтага на комплексе – дастойныя. Станоўча вырашылася і пытанне пражывання. “Адміністрацыя “Юнацтва-Ушачы” і ў першую чаргу дырэктар Сяргей Генадзьевіч Кіслы зрабілі ўсё магчымае, каб нам было камфортна, – зазначае галоўны трэнер. – Тыя, каму не хапіла месцаў у інтэрнаце, засяліліся ў катэдж, нядаўна перададзены аб’екту для падобных мэт, на трэніроўкі спартсменаў падвозілі на мікрааўтобусе. Аднак вашаму комплексу, канечне, проста неабходна гасцініца, і тады ён дакладна стане адной з лепшых трэніровачных баз для розных зборных краіны”. Добрыя словы спартсмены выказалі і ў адрас работнікаў Ушацкага філіяла аблспажыўтаварыства, якія забяспечылі смачнае і збалансаванае харчаванне.
Што датычыцца непасрэдна трэніровак, то яны праходзілі ў трэнажорцы, басейне, а ў дзень нашага візіту дзюдаісты выйшлі на татамі. Бачыць зусім побач легенд айчыннага спорту цікава і хвалююча. Памятаю, як у далёкім 2008-м падчас алімпійскай тэлетрансляцыі перажывала за Андрэя Казусёнка, якому аднаго кроку не хапіла да п’едэстала: вельмі крыўдна саступіў егіпцяніну. Затое праз год лёс вярнуў доўг у фінале еўрапейскага чэмпіянату ў Тбілісі, дзе давялося змагацца з гаспадаром татамі: наш волат пасля ўдалага кідка правёў утрыманне, і калі грузін стаяў на “срэбранай” прыступцы, з яго вачэй каціліся слёзы… А вось нястомна адпрацоўвае прыёмы мініяцюрная Ксенія Даніловіч, інтэрв’ю з якой нядаўна чытала ў “СБ”. Ветэрану нашай жаночай зборнай на апошніх турнірах крыху не шанцуе – усё срэбра ды бронза, але няма сумненняў, што ў яе скарбонку трапіць метал вышэйшай пробы. Пасля трэніроўкі набралася смеласці і папрасіла дзяўчыну… паказаць які-небудзь прыём – на татамі яна мяне прызямліла адным няўлоўным рухам, але вельмі мякка, патлумачыўшы, як правільна падаць, каб не атрымаць траўму.
Звялі мы стасункі і з моладдзю. 17-гадовы палачанін Мікіта Маскоў у пашыраным складзе зборнай ужо другі год, а летась атрымаў і першы міжнародны медаль – “бронзу” піцерскага турніру. Насця Косінец з Жодзіна ў дзюдо з шасці год і проста не ўяўляе сябе без кімано. На пытанне ж, ці не сумавалі яны ва Ушачах, расказала, што ў вольны час, а яго было не так многа, глядзелі кіно, спявалі пад гітару, на якой выдатна грае Віка Кандрацьева, плялі сувеніры з бісеру – нават у суровым спорце дзяўчаты застаюцца дзяўчатамі!
Пасля такога прыемнага знаёмства захацелася яшчэ больш уважліва сачыць за выступленнямі прадстаўнікоў гэтага алімпійскага віду спорту. А наколькі плённым аказаўся для іх ушацкі збор, пакажа бліжэйшы міжнародны старт у Сочы, дзе шэсць лепшых барцоў прымуць удзел у камандных спаборніцтвах.
Наталля БАГДАНОВІЧ.
