Рубрика: 70-годдзе Перамогі

Прафесар, выкладчык факультэта мастацтва БДУ Юрый Міхайлавіч Градаў – адзіны з застаўшыхся ў жывых аўтар мемарыяльнага комплексу “Прарыў”. Зусім нядаўна архітэктар зноў далучыўся да свайго чацвёртага па ліку знакавага аб’екта. Разам з галоўным інжынерам Васілём Пятровічам Макарэвічам прыняў удзел у штабе, на якім абмяркоўваліся варыянты рэстаўрацыі “Прарыву”, і расказаў, як ствараўся праект мемарыяла,  падзяліўся сваімі […]

Я ўжо прыгадваў пра брыгаду Манохіна, якая выйшла з акружэння і размясцілася ў глыбіні лясоў. Яна наладжвала сувязь з мясцовым насельніцтвам праз сваіх разведчыкаў, партызаны праводзілі агітацыйную работу. Так, член брыгады Кальцоў наладзіў кантакт з камсамольцамі нашай вёскі Старына, а ў красавіку 1942 была арганізавана сустрэча і вярталіся ў лясы былыя вайскоўцы ўжо з 4 […]

У Браслаўскім раёне ёсць вельмі прыгожая вёска Замошша. Яе акружаюць лес, балоты. А жывуць у населеным пункце выдатныя людзі. Тут у далёкім 1898 годзе ў звычайнай сялянскай сям’і нарадзіўся хлопчык, якога назвалі Іванам. Ён стаў шостым дзіцем у сям’і. Гэта і быў мой прадзед Іван Вікенцьевіч Лакевіч. У школе ён правучыўся толькі адзін год, таму […]

На былой мяжы з Польшчай пагранічнікі заставаліся да самага пачатку вайны. Пераважна ўсе заставы зняліся ў ліпені-жніўні, а вось застава Кудраўцава ў старой вёсачцы Стадолішча так і засталася. Жыхароў перасялілі ў Касары яшчэ ў сярэдзіне трыццатых, ну а на заставе было 12 чалавек, якія абсталявалі ў лесе зямлянкі. Яны і былі першым партызанскім фарміраваннем, якое […]

Я напісаў у праграму “Жди меня”, падаў заяўку пад нумарам 2371130 на пошукавы сайт, пісаў у мноства газет, але адказу так і не знайшоў. Трэба падымаць нямецкія архівы: педантычныя немцы звычайна ўсё фіксавалі. Аднак яшчэ раз вырашыў звярнуцца да ўшачан, мабыць, хто-небудзь чуў, ведаў партызанку Марыю, закатаваную карнікамі. Пішу зноў, паколькі яшчэ ў 1954 годзе […]

Здаўшы 21 чэрвеня другі экзамен, я вырашыў схадзіць дадому. Раніцай 22 мы ўсе сядзелі за сталом і снедалі. Зайшоў дырэктар малаказавода Галай, які жыў побач. Адазваў бацьку і сказаў яму, што тэлефанавалі з райкама, пачалася вайна. Сказаў і пайшоў. Бацька перадаў нам. Я пачаў пярэчыць, маўляў такога не можа быць, паколькі я сам чытаў заяву […]

У той час мы жылі ўжо заможна. Бацька быў намеснікам старшыні  калгаса па жывёлагадоўлі. Спачатку ж працаваў на будоўлі чатырохраднага кароўніка на 100 галоў, потым свінарніка, пабудовы для малацьбы льну і зерня. Малатарні прыводзіліся ў  рух  канямі. Маці даглядала цялят. Мы, трое падлеткаў – на перавозцы ўраджаю, а таксама баранаванні. У сям’і атрымлівалася тысяча працадзён. […]